عنوان

 استاد راهنما

 مقطع

کارشناسی

  تاریخ دفاع

  چکیده مقاله:

امروزه اهمیت ساخت و نگهداری راه آهن در ابعاد اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و نظامی مخصوصا برای کشوری با خصوصیات و موقعیت جغرافیایی و استراتژیک ایران بر هیچ انسان آگاهی پوشیده نیست. با توجه به اینکه تفاوت اصلی انواع راه آهن تفاوت در نوع روسازی آنهاست و هر دو نوع روسازی بالاستی و اسلب ترک قادر به برآورده سازی و ارضای تقریبا تمامی نیازها و خواسته های کاربران در اغلب حالات هستند و تنها در موارد بسیار جدی و خاص یکی از دو سیستم قابل حذف هستند، در نتیجه عموما معیار اقتصادی و تجاری قضیه به عنوان معیار تعیین کننده مطرح می شود، که طبیعتا خط بالاستی در اغلب موارد ارجح است. اجرای خطوط بالاستی در حالت کلی به سه روش 1-دستی(سنتی)، 2- نیمه مکانیزه(منقطع) و 3- مکانیزه(پیوسته) انجام می شود. 1- روش دستی:در ابتدای ساخت خطوط به دلیل استفاده از ریلها و تراورسهای سبکتر از یک طرف و همچنین عدم وجود ماشین آلات مکانیزه و نیمه مکانیزه از طرف دیگر موجب گردیده بود تا از روشهای دستی در اجرای روسازی استفاده شود 2- روش نیمه مکانیزه که ریلگذاری با این روش به صورت منقطع بوده و کوپلاژ که قبلا در کارگاه مونتاژ می شود بر روی واگنهای خاص به محل نصب برده می شود. نصب این قطعات توسط جرثقیل روسی و در غیر اینصورت بوسیله تاگراف انجام میگیرد 3- روش مکانیزه که به صورت پیوسته انجام شده و اساس کار این روش استفاده از ریل های طویل می باشد. در این روش اجزاء روسازی به صورت مجزا به محل نصب آورده شده و در محل مونتاژ می شوند.

 در نهایت با توجه به اینکه روش دستی تقریبا اجرا نمی شود و با استفاده از ریل طویل در روش مکانیزه کیفیت آن به مراتب بالاتر از روش کوپلاژ گذاری و همچنین هزینه اجرای آن نیز کمتر از روش کوپلاژ گذاریست استفاده ازروش مکانیزه در اولویت بالایی قرار دارد و با توجه به اینکه در ایران از ریل طویل استفاده نمی شود هر چه سریعتر باید شرایط استفاده از ریل طویل فراهم شود. ناگفته نماند که با اینکه از کیفیت خطوط اجرایی با روش مکانیزه کاسته می شود باز هم خطوط اجرا شده به این روش دارای کیفیت بیشتر و هزینه کمتری برای راه آهن هستند و باز هم نسبت به روش کوپلاژگذاری در اولویت قرار دارند.

دریافت فایل پروژه